“Hoe kom je aan een depressie?”
Belangrijkere vraag is, ”hoe kom je er vanaf”. Een diepe depressie kan niet anders dan met medicijnen behandeld worden. Dus voor een depressie ga je éérst naar de huisarts, die je wanneer het niet overgaat doorstuurt. En het kán zijn dat je bij de psychiater belandt. Niet erg, het gaat een keer over. Maar sommige mensen slikken de antidepressiva al jaren en jaren. En dat slikken gaat maar door. Ze zijn eraan verslaafd.
En veranderen dan in een soort robotachtige wezens.
Bij mij in de buurt woont een man die vanaf zijn dertigste antidepressiva slikt – ongeveer een jaar gewerkt heeft – en nu rond de vijftig is. Het zou mooi zijn geweest als de man in kwestie de moed had gehad om naar zijn angsten te kijken.
Want ín het trauma zitten alle vragen.
Samen met een therapeut of coach weliswaar. Datgene waar zijn angsten op gestoeld zijn, en om te graven naar het hoe en waarom. Ook speelt de vraag ‘’hoe kom je aan een depressie’’
We leven in een gevaarlijke wereld. Weinig is zeker en niets staat vast. Bij depressie is het toch je ‘’denkert ‘’ die je de vernieling indenkt. Depressie. Bessie heeft een depressie. Bessie was de kip die opgegeten werd bij Jan Jans en de kinderen in de strip van de Libelle. En er werd hard om gehuild.
De meeste mensen die een depressie krijgen zijn bovengemiddeld intelligent
‘’De denker’’ in jezelf heeft allerlei doemscenario’s bedacht en er is geen weg terug.
De hele wereld vergaat en jij er bij. En het komt nooit meer goed. Je wilt niks, je voelt niks. Je slaapt veel je bent aan de medicijnen die je ervoor kreeg. Je hele leven ligt op zijn gat.
Depressieve mensen hebben meestal veel meegemaakt waar geen verwerkingsproces voor is geweest. En wat ze dus nog bij zich dragen. Wanneer je niet leert hoe om te gaan met verdriet, en eroverheen gestapt wordt. Kan het zijn dat je ‘’overtuigingen’’ krijgt die je gaat geloven en waarnaar je je leven inricht.
Als regressietherapeut krijg ik weinig depressieve mensen
De manische ook niet trouwens, want die hebben het dik naar hun zin in hun manie.
Maar soms, heel soms komt er toch eentje.
Doorverwezen door een tevreden ex-client of door de huisarts.
Dan mag ik weer iemand helpen om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn eigen leven. En hem in plaats van levensangst levenslust te laten voelen.
Want écht waar, zo zijn we geboren, vol levenslust. Kijk maar eens naar een baby in een veilige omgeving hoe die zich ontwikkelt. Omrollen, leunen op de elleboogjes, kruipen. En als ze dat kruipen doorhebben met een supersnelheid. En als laatste proberen te staan, om dan uiteindelijk te gaan lopen. Iets wat we allemaal zo vanzelfsprekend vinden.
Eigenlijk is leven vanzelfsprekend. En levenslust ook!
Laura Daggers @Regressiecoach Hoofddorp Haarlemmermeer sinds 2010
