Verbinden, ontwikkelen en loslaten

Verbinden 

Wanneer je jong bent en vriendschap aanknoopt dan verbind je je. Dan leer je wat de regels voor vriendschap zijn. Meestal zijn van die van een ander verschillend. Thuis vertelde je vader of moeder iets heel anders over vriendschap dan dat je het in de verbinding tegenkomt. Elk mens krijgt zijn eigen concept van vriendschap mee. Of niet? Of een beetje? Beetje anders?

Soms ga je zó op in die ander, dat je jezelf onderweg verliest. En dan kan het zomaar voorkomen dat je ondanks die vriendschap, of dankzij, je in een web van als dan’s komt te zitten. Zoiets van; als je eten voor me koopt, ben ik je vriend en hou ik van je. Als je een huis voor me koopt waarin ik – met jou – kan wonen, ben jij voor altijd mijn geliefde.

https://www.lauradaggers.nl
In z’n Achteruit je Toekomst Tegemoet.

Maar hoe zit het dan met liefde? Zit daar ook als-dan’s op? 

Helaas komt dit nog maar al te vaak voor. Want als je van je opvoeders geen goed concept van het leven meekrijgt, omdat ook zíj dat niet meekregen? Hoe moet het dan eigenlijk? En hoe gaat het dan verder met de liefde? En ís dat wel liefde dan?

Ontwikkelen

Gaandeweg de relatie, wát voor soort dan ook, ontwikkel je jezelf. Je geeft delen van jezelf weg en krijgt er – als het goed is – weer iets voor terug. Soms is dat menselijke liefde en warmte. Belangstelling voor jouw persoon, interesse in jouw ontwikkeling. Soms krijg je ook materiële zaken. Zoals een ketting, een ring, een auto of een boot. Al naar gelang de inhoud van de bankrekening. Maar wát ontwikkel je hier dan in deze relatie? Waarin groei je? In menselijke verbinding, in jouw ontwikkeling? Waarin. Vraag dat jezelf eens af. En geef dan eens een eerlijk antwoord.

Loslaten

Inzijnachteruitjetoekomsttegemoet https://www.lauradaggers.nl
Beteretoekomstdoorverwerktverleden https://www.lauradaggers.nl

Als je je hebt kunnen ontwikkelen en niet té vast in de vriendschap of liefde zat, dan kun je de ander weer loslaten. Want soms is de liefde of de vriendschap zomaar op. Dat kan ineens zijn, en meestal gebeurt het zonder dat je het zelf door had. Gaandeweg het leven.  Hopelijk heb je iets bijgeleerd en iets erbij gekregen. Of iets afgeleerd. Soms ben je ook iets kwijtgeraakt. Een stukje van jezelf, of een heel groot stuk van jezelf.

Dan ga je weg van elkaar, liefst zonder teveel brokstukken achter te laten of mee te nemen.

Laat één ding voorop staan. Je bént niet elkaars eigendom. Dat kán niet zelfs. Energetisch kan jij voor een deel nog wel bij die vorige vriend of vriendin zitten.

Dat betekent dat je daar nog iets terug te halen hebt. Die stukken kun je ophalen met regressietherapie. Als je weer helemaal jezelf bent, kun je alles loslaten en je verder ontwikkelen. Je knoopt een nieuwe vriendschap aan of je krijgt een nieuwe liefde of neemt een nieuwe baan. Waardoor je leven verandert, en jij je steeds verder ontwikkelt tot een heel mens. Zo is de weg van het leven, geplaveid met obstakels die er juist zijn om jou een heler mens te maken. Een mens die zichzelf iets waard vindt. Weet één ding zeker. Wees voor jezelf je beste vriend.

‘’Gezond verstand is dé collectie vooroordelen die je verzameld hebt, voordat je achttien was’’.  Albert Einstein

https://www.lauradaggers. Download mijn gratis visualisatie/meditatie

of neem contact op 06 42 662 735 info@lauradaggers.nl

#inzijnachteruitjetoekomsttegemoet #beteretoekomstdoorverwerktverleden #regressieheelt #regressietherapie #regressietherapeut #levenzonderangst

Kinderen die ouders opvoeden?

Kinderen die ouders opvoeden? 

https://www.lauradaggers.nl
Betere Toekomst door Verwerkt Verleden

Het is wel de bedoeling dat ouders kinderen opvoeden. Of was het nou andersom, dat kinderen hun ouders opvoeden?
Teach your parents well, their children’s hell will slowly go by”, zongen Crosby Still Nash and Young destijds. 

Geloven in God is incasseren.

Ik heb geleerd andermans waarheid in te slikken. Letterlijk. Iedere mening was beter dan de mijne. Het ‘’andermans ‘’beterweten’’ van mijn moeder, vader, juf, meester, tantes, ooms, oma en opa en die van de kerk en de dominee, als waarheid aannemen, is iets wat ik lang gedaan heb. Onnatuurlijk was dit. Dát wel.  Iets wat me jarenlang maagzuur, angst, machteloosheid en hartkloppingen opleverde.

 

Later kwamen ook de lusteloosheid en de depressie.

Hoe is het om volwassen te worden?  Soms, maar meestal vaak, zijn ouders nog niet volwassen. Omdat ze zelf nog ‘’zere plekken’’ hebben.
Je hebt ouders die je slaan of je liefkozen. Ouders die je nooit aanraken.
Of ouders die je wel aanraken en dan op verkeerde plekken. Ouders die je beschermen tegen de buitenwereld, die je beschermen tegen je eigen binnenwereld. Zodat je je niet verder kunt ontwikkelen. Ouders waarvan je niets mag, niet buitenspelen, omdat je kleren vies worden. Niet binnen spelen, niet ‘’zo’n leven maken”,  niet naar balletles, niet naar paardrijden. Je hebt ouders waarvan je niet naar die leuke club mag omdat er geen geld is, of omdat er geen tijd is, of gewoon omdat zíj het niet willen. Of omdat ze geen zin hebben om jou ernaartoe te brengen.

 

Je hebt ouders die wel van kinderen houden

als ze klein zijn, maar als ze groter worden – iets waar jij niks aan kan doen – ineens niet meer van je houden. Omdat je dan een eigen mening hebt en lastige vragen stelt. Of omdat je een té mooie jongedame bent geworden of een té stoere jongeman. Je hebt rijke ouders en arme ouders. Rijke hebben geld en arme hebben tijd. Tijd voor jou.

Toen ik de opleiding voor regressietherapeut deed, ontdekte ik dat ik afschúwelijke ouders had.

Trouwens alle ouders kwamen in een kwaad daglicht te staan. Mijn moeder bijvoorbeeld, was dominant. Mijn vader liet haar, waardoor hij werd gezien als een lieve zachtaardige man, terwijl hij de weg van de minste weerstand nam.

Mijn vader was boerenknecht, letterlijk de lijfeigene van de boer. Ik erfde zijn onderdanigheid en gehoorzaamheid.
Ik richtte mijn leven in zoals hij, met steeds een veranderend bestand van vrienden en vriendinnen.

Nadat ik er ruzie mee gemaakt had, wilde ik ze nooit meer zien. Zo had ik het ook van mijn vader geleerd.

Tijdens de http://tasso.nl/ opleiding heb ik geleerd dat door middel van regressietherapie, de voor het kind akelige gebeurtenissen vanuit mijn onbewuste naar het bewust-zijn zijn  gebracht. Akelige zaken waardoor mijn ontwikkeling stagneerde, mijn lichaam doorgroeide, en het nét was alsof ik volwassen was!

Na de sessies begrijpt mijn onbewuste dat het nu echt óver is, wel echt gebeurd maar niet meer in het nú.

Pas op voor bewustwording! Het geeft je zoveel meer levenselixer.

En je ouders, tja dat zijn mensen die hun best doen om kinderen op te voeden.

 

 

Kinderen die ouders opvoeden?

Of ouders die kinderen opvoeden!

https://www.lauradaggers.nl/2016/01/08/opvallend-dat-de-meeste-kinderuitspraken/
Kinderen willen leren en zijn loyaal tot in het diepst van hun ziel

Het is natuurlijk de bedoeling dat ouders kinderen opvoeden. Soms lijkt het andersom, dat het kind de ouders opvoedt. “Teach your parents well, their children’s hell will slowly go by”, zongen Crosby Still Nash and Young destijds.

Geloven in God is incasseren: Kinderen

Ik heb geleerd andermans waarheid in te slikken. Letterlijk. Iedere mening was beter dan de mijne. Het ‘’andermans ‘’beterweten’’ van mijn moeder, vader, juf, meester, tantes, ooms, oma en opa en die van de kerk en de dominee, als waarheid aannemen, is iets wat ik lang gedaan heb. Onnatuurlijk was dit. Dát wel. Iets wat me jarenlang maagzuur, angst, machteloosheid en hartkloppingen opleverde.

Later kwamen ook de lusteloosheid en de depressie

Hoe is het om volwassen te worden? Soms, maar meestal vaak, zijn ouders nog niet volwassen. Omdat ze zelf nog ‘’zere plekken’’ hebben.Je hebt ouders die je slaan of je liefkozen. Ouders die je nooit aanraken.

Of ouders die je wel aanraken en dan op verkeerde plekken. Ouders die je beschermen tegen de buitenwereld, die je beschermen tegen je eigen binnenwereld. Zodat je je niet verder kunt ontwikkelen. Ouders waarvan je niets mag, niet buitenspelen, omdat je kleren vies worden. Niet binnen spelen, niet “zo’n leven maken”,  niet naar balletles, niet naar paardrijden. Je hebt ouders waarvan je niet naar die leuke club mag omdat er geen geld is, of omdat er geen tijd is, of gewoon omdat zíj het niet willen. Of omdat ze geen zin hebben om jou ernaartoe te brengen.

Je hebt ouders die wel van kinderen houden

als ze klein zijn, maar als ze groter worden – iets waar jij niks aan kan doen – ineens niet meer van je houden. Omdat je dan een eigen mening hebt en lastige vragen stelt. Of omdat je een té mooie jongedame bent geworden of een té stoere jongeman. Je hebt rijke ouders en arme ouders. Rijke hebben geld en arme hebben tijd. Tijd voor jou. Soms zit de energie van jouw ouders teveel in jou.

Toen ik de opleiding voor regressietherapeut deed, ontdekte ik dat ik afschúwelijke ouders had. Trouwens alle ouders kwamen in een kwaad daglicht te staan. Mijn moeder bijvoorbeeld, was dominant. Mijn vader liet haar, waardoor hij werd gezien als een lieve zachtaardige man, terwijl hij de weg van de minste weerstand nam.

Mijn vader was boerenknecht, letterlijk de lijfeigene van de boer.

Ik erfde zijn onderdanigheid en gehoorzaamheid

Ik richtte mijn leven in zoals hij, met steeds een veranderend bestand van vrienden en vriendinnen. Nadat ik er ruzie mee gemaakt had, wilde ik ze nooit meer zien. Zo had ik het ook van mijn vader geleerd.

Tijdens de http://tasso.nl/ opleiding heb ik geleerd dat door middel van regressietherapie, de voor het kind akelige gebeurtenissen vanuit mijn onbewuste naar het bewust-zijn zijn  gebracht. Akelige zaken waardoor mijn ontwikkeling stagneerde, mijn lichaam doorgroeide, en het nét was alsof ik volwassen was! Na de sessies begrijpt mijn onbewuste dat het nu echt óver is, wel echt gebeurd maar niet meer in het nú.  Pas op voor bewustwording! Het geeft je zoveel meer levenselixer. En je ouders?  Tja dat zijn mensen die hun best doen om kinderen op te voeden.

Je kunt me boeken de lezing “Regressietherapie de missende link tussen psycholoog en psychiater’’.

Laura Daggers Regressiecoach Hoofddorp