zegt de moeder in mijn therapeutenkamer.
Als je kind je niet meer wil zien is dat diep verdrietig.
Het beheerst je hele leven. Je staat er mee op, en gaat ermee naar bed.
Meestal is er een partner betrokken, die vanuit de aanvankelijke
liefde die hij voor zijn partner voelde een haat ontwikkelt.
Vaak heb je dan te maken met een psychopathische persoon.
Lees daarvoor ook het boek “Destructieve relaties op de schop” van Professor Jan Storm.
Mijn dochter vertelde me ooit, dat haar vriendin tegen de moeder had gezegd dat ze niet meer welkom is op de verjaardagen van haar kleinkinderen.
De schrik sloeg me om het hart.
Dan ben ik de volgende dacht ik.
Nachtenlang sliep ik niet, was uit mijn humeur.
Maar ik maakte het zelf niet mee. Gelukkig!
Van mijn cliënten krijg ik wel ernstig verdrietige verhalen te horen. Het breekt je hart.
Een moeder die haar kind niet meer mag zien. Cocaïne verslaving maakte dat iedereen iets met haar kind mocht ondernemen, behalve de moeder zelf.
Door het diepe onverwerkte verdriet eronder door te werken, wordt de energie bij de moeder en allen waarmee ze leeft anders. Dan veranderen er dingen in jezelf in de omgeving.
We doen dit samen en de kosmische verandering volgt vanzelf.
Copyrights Laura Daggers-de Koning Hoofddorp Haarlemmermeer Regressie- en reïncarnatietherapeut ‘’Coaching die pijn doet’’, daarna is je probleem weg. Dat is mijn werk.
Laura, het gaat goed met verwerken van mijn jeugdtrauma en met de verwerking van een liefdevolle/gewelddadige relatie van 15 jaar. Ik heb het gevoel dat het nu werkelijk definitief een plek heeft. Dat ik alles losgelaten heb.
De sessies waren heftig en toch ben ik dankbaar voor deze heftige ervaring!
Het was blijkbaar nodig dit nogmaals te voelen en te herbeleven.
Volgende maand ga ik mijn geboortehuis opzoeken. Want ik wil de ‘weg’ gaan lopen van huis naar de kleuterschool. Die ik destijds helemaal alleen moest lopen.
Het is goed om te gaan beseffen wat een eind dit eigenlijk was, voor een klein meisje. Ook het oversteken van een drukke weg.
Dank voor de begeleiding en liefdevolle toenadering.
Ik heb geleerd andermans waarheid in te slikken. Letterlijk. Iedere mening was beter dan de mijne. Het ‘’andermans ‘’beterweten’’ van mijn moeder, vader, juf, meester, tantes, ooms, oma en opa en die van de kerk en de dominee, als waarheid aannemen, is iets wat ik lang gedaan heb. Onnatuurlijk was dit. Dát wel. Iets wat me jarenlang maagzuur, angst, machteloosheid en hartkloppingen opleverde.
Later kwamen ook de lusteloosheid en de depressie.
Hoe is het om volwassen te worden? Soms, maar meestal vaak, zijn ouders nog niet volwassen. Omdat ze zelf nog ‘’zere plekken’’ hebben.
Je hebt ouders die je slaan of je liefkozen. Ouders die je nooit aanraken.
Of ouders die je wel aanraken en dan op verkeerde plekken. Ouders die je beschermen tegen de buitenwereld, die je beschermen tegen je eigen binnenwereld. Zodat je je niet verder kunt ontwikkelen. Ouders waarvan je niets mag, niet buitenspelen, omdat je kleren vies worden. Niet binnen spelen, niet ‘’zo’n leven maken”, niet naar balletles, niet naar paardrijden. Je hebt ouders waarvan je niet naar die leuke club mag omdat er geen geld is, of omdat er geen tijd is, of gewoon omdat zíj het niet willen. Of omdat ze geen zin hebben om jou ernaartoe te brengen.
Je hebt ouders die wel van kinderen houden
als ze klein zijn, maar als ze groter worden – iets waar jij niks aan kan doen – ineens niet meer van je houden. Omdat je dan een eigen mening hebt en lastige vragen stelt. Of omdat je een té mooie jongedame bent geworden of een té stoere jongeman. Je hebt rijke ouders en arme ouders. Rijke hebben geld en arme hebben tijd. Tijd voor jou.
Toen ik de opleiding voor regressietherapeut deed, ontdekte ik dat ik afschúwelijke ouders had.
Trouwens alle ouders kwamen in een kwaad daglicht te staan. Mijn moeder bijvoorbeeld, was dominant. Mijn vader liet haar, waardoor hij werd gezien als een lieve zachtaardige man, terwijl hij de weg van de minste weerstand nam.
Mijn vader was boerenknecht, letterlijk de lijfeigene van de boer. Ik erfde zijn onderdanigheid en gehoorzaamheid.
Ik richtte mijn leven in zoals hij, met steeds een veranderend bestand van vrienden en vriendinnen.
Nadat ik er ruzie mee gemaakt had, wilde ik ze nooit meer zien. Zo had ik het ook van mijn vader geleerd.
Tijdens de http://tasso.nl/ opleiding heb ik geleerd dat door middel van regressietherapie, de voor het kind akelige gebeurtenissen vanuit mijn onbewuste naar het bewust-zijn zijn gebracht. Akelige zaken waardoor mijn ontwikkeling stagneerde, mijn lichaam doorgroeide, en het nét was alsof ik volwassen was!
Na de sessies begrijpt mijn onbewuste dat het nu echt óver is, wel echt gebeurd maar niet meer in het nú.
Pas op voor bewustwording! Het geeft je zoveel meer levenselixer.
En je ouders, tja dat zijn mensen die hun best doen om kinderen op te voeden.
Niet teveel praten. Want anders… Ik ontdekte na de sessie, dat ik nu makkelijker tegen mensen kan vertellen, hoe ik me voel als ze iets vervelends tegen me zeggen.
Op een nette manier kan ik nu antwoorden, zonder me in te houden.
Ik kan uitleggen wat ik voel als ze iets naars tegen me zeggen.
Voordat de sessie begon legde Laura alles goed uit, zonder moeilijke terminologie, zodat ik er helemaal in mee kon gaan, en haar kon vertrouwen.
Ook al is het alweer een tijdje geleden, de muntjes blijven vallen en ik heb er veel aan in mijn huidige leven.
Ik heb geleerd andermans waarheid in te slikken. Letterlijk. Iedere mening was beter dan de mijne. Het ‘’andermans ‘’beterweten’’ van mijn moeder, vader, juf, meester, tantes, ooms, oma en opa en die van de kerk en de dominee, als waarheid aannemen, is iets wat ik lang gedaan heb. Onnatuurlijk was dit. Dát wel. Iets wat me jarenlang maagzuur, angst, machteloosheid en hartkloppingen opleverde.
Hoe is het om volwassen te worden? Soms, maar meestal vaak, zijn ouders nog niet volwassen. Omdat ze zelf nog ‘’zere plekken’’ hebben.Je hebt ouders die je slaan of je liefkozen. Ouders die je nooit aanraken.
Of ouders die je wel aanraken en dan op verkeerde plekken. Ouders die je beschermen tegen de buitenwereld, die je beschermen tegen je eigen binnenwereld. Zodat je je niet verder kunt ontwikkelen. Ouders waarvan je niets mag, niet buitenspelen, omdat je kleren vies worden. Niet binnen spelen, niet ‘’zo’n leven maken”, niet naar balletles, niet naar paardrijden. Je hebt ouders waarvan je niet naar die leuke club mag omdat er geen geld is, of omdat er geen tijd is, of gewoon omdat zíj het niet willen. Of omdat ze geen zin hebben om jou ernaartoe te brengen.
Je hebt ouders die wel van kinderen houden
als ze klein zijn, maar als ze groter worden – iets waar jij niks aan kan doen – ineens niet meer van je houden. Omdat je dan een eigen mening hebt en lastige vragen stelt. Of omdat je een té mooie jongedame bent geworden of een té stoere jongeman. Je hebt rijke ouders en arme ouders. Rijke hebben geld en arme hebben tijd. Tijd voor jou. Soms zit de energie van jouw ouders teveel in jou.
Toen ik de opleiding voor regressietherapeut deed, ontdekte ik dat ik afschúwelijke ouders had. Trouwens alle ouders kwamen in een kwaad daglicht te staan. Mijn moeder bijvoorbeeld, was dominant. Mijn vader liet haar, waardoor hij werd gezien als een lieve zachtaardige man, terwijl hij de weg van de minste weerstand nam.
Mijn vader was boerenknecht, letterlijk de lijfeigene van de boer.
Ik erfde zijn onderdanigheid en gehoorzaamheid.
Ik richtte mijn leven in zoals hij, met steeds een veranderend bestand van vrienden en vriendinnen. Nadat ik er ruzie mee gemaakt had, wilde ik ze nooit meer zien. Zo had ik het ook van mijn vader geleerd.
Tijdens de http://tasso.nl/ opleiding heb ik geleerd dat door middel van regressietherapie, de voor het kind akelige gebeurtenissen vanuit mijn onbewuste naar het bewust-zijn zijn gebracht. Akelige zaken waardoor mijn ontwikkeling stagneerde, mijn lichaam doorgroeide, en het nét was alsof ik volwassen was! Na de sessies begrijpt mijn onbewuste dat het nu echt óver is, wel echt gebeurd maar niet meer in het nú. Pas op voor bewustwording! Het geeft je zoveel meer levenselixer. En je ouders? Tja dat zijn mensen die hun best doen om kinderen op te voeden.
Je kunt me boeken de lezing “Regressietherapie de missende link tussen psycholoog psychiater en coach’’.
Ik heb geleerd andermans waarheid in te slikken. Letterlijk. Iedere mening was beter dan de mijne. Het ‘’andermans ‘’beterweten’’ van mijn moeder, vader, juf, meester, tantes, ooms, oma en opa en die van de kerk en de dominee, als waarheid aannemen, is iets wat ik lang gedaan heb. Onnatuurlijk was dit. Dát wel. Iets wat me jarenlang maagzuur, angst, machteloosheid en hartkloppingen opleverde.
Hoe is het om volwassen te worden? Soms, maar meestal vaak, zijn ouders nog niet volwassen. Omdat ze zelf nog ‘’zere plekken’’ hebben.Je hebt ouders die je slaan of je liefkozen. Ouders die je nooit aanraken.
Of ouders die je wel aanraken en dan op verkeerde plekken. Ouders die je beschermen tegen de buitenwereld, die je beschermen tegen je eigen binnenwereld. Zodat je je niet verder kunt ontwikkelen. Ouders waarvan je niets mag, niet buitenspelen, omdat je kleren vies worden. Niet binnen spelen, niet “zo’n leven maken”, niet naar balletles, niet naar paardrijden. Je hebt ouders waarvan je niet naar die leuke club mag omdat er geen geld is, of omdat er geen tijd is, of gewoon omdat zíj het niet willen. Of omdat ze geen zin hebben om jou ernaartoe te brengen.
Je hebt ouders die wel van kinderen houden
als ze klein zijn, maar als ze groter worden – iets waar jij niks aan kan doen – ineens niet meer van je houden. Omdat je dan een eigen mening hebt en lastige vragen stelt. Of omdat je een té mooie jongedame bent geworden of een té stoere jongeman. Je hebt rijke ouders en arme ouders. Rijke hebben geld en arme hebben tijd. Tijd voor jou. Soms zit de energie van jouw ouders teveel in jou.
Toen ik de opleiding voor regressietherapeut deed, ontdekte ik dat ik afschúwelijke ouders had. Trouwens alle ouders kwamen in een kwaad daglicht te staan. Mijn moeder bijvoorbeeld, was dominant. Mijn vader liet haar, waardoor hij werd gezien als een lieve zachtaardige man, terwijl hij de weg van de minste weerstand nam.
Mijn vader was boerenknecht, letterlijk de lijfeigene van de boer.
Ik erfde zijn onderdanigheid en gehoorzaamheid
Ik richtte mijn leven in zoals hij, met steeds een veranderend bestand van vrienden en vriendinnen. Nadat ik er ruzie mee gemaakt had, wilde ik ze nooit meer zien. Zo had ik het ook van mijn vader geleerd.
Tijdens de http://tasso.nl/ opleiding heb ik geleerd dat door middel van regressietherapie, de voor het kind akelige gebeurtenissen vanuit mijn onbewuste naar het bewust-zijn zijn gebracht. Akelige zaken waardoor mijn ontwikkeling stagneerde, mijn lichaam doorgroeide, en het nét was alsof ik volwassen was! Na de sessies begrijpt mijn onbewuste dat het nu echt óver is, wel echt gebeurd maar niet meer in het nú. Pas op voor bewustwording! Het geeft je zoveel meer levenselixer. En je ouders? Tja dat zijn mensen die hun best doen om kinderen op te voeden.
Je kunt me boeken de lezing “Regressietherapie de missende link tussen psycholoog en psychiater’’.
Laura Daggers Regressiecoach Hoofddorp
Privacy Overview
Deze website maakt gebruik van cookies, zodat wij u de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in uw browser en voert functies uit zoals het herkennen van u wanneer u terugkeert naar onze website en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de website u het meest interessant en nuttig vindt.
U kunt al uw cookie-instellingen aanpassen door naar de tabbladen aan de linkerkant te gaan.
Noodzakelijke Cookies
Strikt Noodzakelijke Cookie moet te allen tijde worden ingeschakeld, zodat wij uw voorkeuren voor cookie-instellingen kunnen opslaan.
Als u deze cookie uitschakelt, kunnen we uw voorkeuren niet opslaan. Dit betekent dat elke keer dat u deze website bezoekt, u cookies weer moet inschakelen of uitschakelen.
Energetisch werken
