Tag: depressie

Trauma opgelost van 72jarige man in drie sessies

                            Trauma

Als jongetje van 5 heb ik mezelf ‘groot’ en ‘volwassen’ verklaard

 

Met die gedachte liep ik al een groot deel van mijn leven rond. Als een constatering, zonder naar gevoel. Een relatie met hedendaags gedrag van mij zag ik niet, en ook geen aanleiding om daar in te duiken. Het leven is van nu en morgen. 

Ik raakte in gesprek met iemand die bezig was met eigen trauma

 

verwerking en zij raadde mij het boek aan van Jan Geurtzen.  Dat opende een wereld van inzicht. Vooral resoneerde gevoeligheid voor afwijzing en zelfafwijzing. Opgestart in mijn vroege jeugd. Dat leidde bij mij tot afsluitgedrag  en disproportionele woede. Waar belangrijke anderen last van hadden. 


Reden voor mij om met mijn jeugdtrauma aan de slag te gaan

 

Mijn leeftijd( 72) maakte niet uit, ik heb immers het eeuwige leven. 

In dezelfde tijd las ik het boekje: mensen zijn ingewikkeld. Daardoor kwam ik op het idee met 2 verschillende therapeuten te werken, 

er veel over te vertellen in mijn sociale omgeving en er aandacht aan te geven in zelfreflectie en meditatie. Ik hield ook verslag bij van het proces en als het kon ging ik voor en na iedere therapie sessie min. een uur wandelen. 


Zonder therapie was ik niet veel opgeschoten

 

Het gaat wel om de goede inzichten en het vinden van een weg om oude vastzittende emoties een plek te geven, respectievelijk voldoende te laten wegvloeien.


Ik heb leren accepteren dat mijn moeder niet kon geven wat nodig was, en mij zelfs voor de opgave stelde haar liefdevol te helpen. Een onmogelijke opgave, waardoor mijn enige oplossing was te ontsnappen door
‘mijn eigen weg’ te gaan. Daarbij geholpen door een ongewone dosis slimmigheid.  Maar daardoor ook onbewust een grote bak verdriet en pijn opgeslagen.

Die bak is toegankelijk geworden

en ik heb een manier gevonden om die grotendeels weg te laten vloeien 

Als resultaat van dit proces zijn mijn gedragsgevolgen vrijwel verdwenen.

Bovenop mijn normale ‘sterkte’ is een laagje veerkracht gekomen. 

Xander Milo ( pseudoniem, echte naam uiteraard bekend bij Laura) 

Kinderen die ouders opvoeden?

Kinderen die ouders opvoeden? 

https://www.lauradaggers.nl
Betere Toekomst door Verwerkt Verleden

Het is wel de bedoeling dat ouders kinderen opvoeden. Of was het nou andersom, dat kinderen hun ouders opvoeden?
“Teach your parents well, their children’s hell will slowly go by”, zongen Crosby Still Nash and Young destijds. 

Geloven in God is incasseren.

Ik heb geleerd andermans waarheid in te slikken. Letterlijk. Iedere mening was beter dan de mijne. Het ‘’andermans ‘’beterweten’’ van mijn moeder, vader, juf, meester, tantes, ooms, oma en opa en die van de kerk en de dominee, als waarheid aannemen, is iets wat ik lang gedaan heb. Onnatuurlijk was dit. Dát wel.  Iets wat me jarenlang maagzuur, angst, machteloosheid en hartkloppingen opleverde.

 

Later kwamen ook de lusteloosheid en de depressie.

Hoe is het om volwassen te worden?  Soms, maar meestal vaak, zijn ouders nog niet volwassen. Omdat ze zelf nog ‘’zere plekken’’ hebben.
Je hebt ouders die je slaan of je liefkozen. Ouders die je nooit aanraken.
Of ouders die je wel aanraken en dan op verkeerde plekken. Ouders die je beschermen tegen de buitenwereld, die je beschermen tegen je eigen binnenwereld. Zodat je je niet verder kunt ontwikkelen. Ouders waarvan je niets mag, niet buitenspelen, omdat je kleren vies worden. Niet binnen spelen, niet ‘’zo’n leven maken”,  niet naar balletles, niet naar paardrijden. Je hebt ouders waarvan je niet naar die leuke club mag omdat er geen geld is, of omdat er geen tijd is, of gewoon omdat zíj het niet willen. Of omdat ze geen zin hebben om jou ernaartoe te brengen.

 

Je hebt ouders die wel van kinderen houden

als ze klein zijn, maar als ze groter worden – iets waar jij niks aan kan doen – ineens niet meer van je houden. Omdat je dan een eigen mening hebt en lastige vragen stelt. Of omdat je een té mooie jongedame bent geworden of een té stoere jongeman. Je hebt rijke ouders en arme ouders. Rijke hebben geld en arme hebben tijd. Tijd voor jou.

Toen ik de opleiding voor regressietherapeut deed, ontdekte ik dat ik afschúwelijke ouders had.

Trouwens alle ouders kwamen in een kwaad daglicht te staan. Mijn moeder bijvoorbeeld, was dominant. Mijn vader liet haar, waardoor hij werd gezien als een lieve zachtaardige man, terwijl hij de weg van de minste weerstand nam.

Mijn vader was boerenknecht, letterlijk de lijfeigene van de boer. Ik erfde zijn onderdanigheid en gehoorzaamheid.
Ik richtte mijn leven in zoals hij, met steeds een veranderend bestand van vrienden en vriendinnen.

Nadat ik er ruzie mee gemaakt had, wilde ik ze nooit meer zien. Zo had ik het ook van mijn vader geleerd.

Tijdens de http://tasso.nl/ opleiding heb ik geleerd dat door middel van regressietherapie, de voor het kind akelige gebeurtenissen vanuit mijn onbewuste naar het bewust-zijn zijn  gebracht. Akelige zaken waardoor mijn ontwikkeling stagneerde, mijn lichaam doorgroeide, en het nét was alsof ik volwassen was!

Na de sessies begrijpt mijn onbewuste dat het nu echt óver is, wel echt gebeurd maar niet meer in het nú.

Pas op voor bewustwording! Het geeft je zoveel meer levenselixer.

En je ouders, tja dat zijn mensen die hun best doen om kinderen op te voeden.

 

 

Kinderen die ouders opvoeden?

Of ouders die kinderen opvoeden!

https://www.lauradaggers.nl/2016/01/08/opvallend-dat-de-meeste-kinderuitspraken/
Kinderen willen leren en zijn loyaal tot in het diepst van hun ziel

Het is natuurlijk de bedoeling dat ouders kinderen opvoeden. Soms lijkt het andersom, dat het kind de ouders opvoedt. “Teach your parents well, their children’s hell will slowly go by”, zongen Crosby Still Nash and Young destijds.

Geloven in God is incasseren: Kinderen

Ik heb geleerd andermans waarheid in te slikken. Letterlijk. Iedere mening was beter dan de mijne. Het ‘’andermans ‘’beterweten’’ van mijn moeder, vader, juf, meester, tantes, ooms, oma en opa en die van de kerk en de dominee, als waarheid aannemen, is iets wat ik lang gedaan heb. Onnatuurlijk was dit. Dát wel. Iets wat me jarenlang maagzuur, angst, machteloosheid en hartkloppingen opleverde.

Later kwamen ook de lusteloosheid en de depressie

Hoe is het om volwassen te worden? Soms, maar meestal vaak, zijn ouders nog niet volwassen. Omdat ze zelf nog ‘’zere plekken’’ hebben.Je hebt ouders die je slaan of je liefkozen. Ouders die je nooit aanraken.

Of ouders die je wel aanraken en dan op verkeerde plekken. Ouders die je beschermen tegen de buitenwereld, die je beschermen tegen je eigen binnenwereld. Zodat je je niet verder kunt ontwikkelen. Ouders waarvan je niets mag, niet buitenspelen, omdat je kleren vies worden. Niet binnen spelen, niet “zo’n leven maken”,  niet naar balletles, niet naar paardrijden. Je hebt ouders waarvan je niet naar die leuke club mag omdat er geen geld is, of omdat er geen tijd is, of gewoon omdat zíj het niet willen. Of omdat ze geen zin hebben om jou ernaartoe te brengen.

Je hebt ouders die wel van kinderen houden

als ze klein zijn, maar als ze groter worden – iets waar jij niks aan kan doen – ineens niet meer van je houden. Omdat je dan een eigen mening hebt en lastige vragen stelt. Of omdat je een té mooie jongedame bent geworden of een té stoere jongeman. Je hebt rijke ouders en arme ouders. Rijke hebben geld en arme hebben tijd. Tijd voor jou. Soms zit de energie van jouw ouders teveel in jou.

Toen ik de opleiding voor regressietherapeut deed, ontdekte ik dat ik afschúwelijke ouders had. Trouwens alle ouders kwamen in een kwaad daglicht te staan. Mijn moeder bijvoorbeeld, was dominant. Mijn vader liet haar, waardoor hij werd gezien als een lieve zachtaardige man, terwijl hij de weg van de minste weerstand nam.

Mijn vader was boerenknecht, letterlijk de lijfeigene van de boer.

Ik erfde zijn onderdanigheid en gehoorzaamheid

Ik richtte mijn leven in zoals hij, met steeds een veranderend bestand van vrienden en vriendinnen. Nadat ik er ruzie mee gemaakt had, wilde ik ze nooit meer zien. Zo had ik het ook van mijn vader geleerd.

Tijdens de http://tasso.nl/ opleiding heb ik geleerd dat door middel van regressietherapie, de voor het kind akelige gebeurtenissen vanuit mijn onbewuste naar het bewust-zijn zijn  gebracht. Akelige zaken waardoor mijn ontwikkeling stagneerde, mijn lichaam doorgroeide, en het nét was alsof ik volwassen was! Na de sessies begrijpt mijn onbewuste dat het nu echt óver is, wel echt gebeurd maar niet meer in het nú.  Pas op voor bewustwording! Het geeft je zoveel meer levenselixer. En je ouders?  Tja dat zijn mensen die hun best doen om kinderen op te voeden.

Je kunt me boeken de lezing “Regressietherapie de missende link tussen psycholoog en psychiater’’.

Laura Daggers Regressiecoach Hoofddorp

“Hoe kom je aan een depressie?”

“Hoe kom je aan een depressie?”

Hoe kom je aan een depressie? Regressiecoach Laura Daggers
Hoe kom je aan een depressie? Regressiecoach Laura Daggers

Belangrijkere vraag is, ”hoe kom je er vanaf”. Een diepe depressie kan niet anders dan met medicijnen behandeld worden. Dus voor een depressie ga je éérst naar de huisarts, die je wanneer het niet overgaat doorstuurt. En het kán zijn dat je bij de psychiater belandt. Niet erg, het gaat een keer over. Maar sommige mensen slikken de antidepressiva al jaren en jaren. En dat slikken gaat maar door. Ze zijn eraan verslaafd.
En veranderen dan in een soort robotachtige wezens.

Bij mij in de buurt woont een man die vanaf zijn dertigste antidepressiva slikt – ongeveer een jaar gewerkt heeft – en nu rond de vijftig is. Het zou mooi zijn geweest als de man in kwestie de moed had gehad om naar zijn angsten te kijken.
Want ín het trauma zitten alle vragen.
Samen met een therapeut of coach weliswaar. Datgene waar zijn angsten op gestoeld zijn, en om te graven naar het hoe en waarom.  Ook speelt de vraag ‘’hoe kom je aan een depressie’’

We leven in een gevaarlijke wereld. Weinig is zeker en niets staat vast. Bij depressie is het toch je ‘’denkert ‘’ die je de vernieling indenkt. Depressie. Bessie heeft een depressie. Bessie was de kip die opgegeten werd bij Jan Jans en de kinderen in de strip van de Libelle. En er werd hard om gehuild.
De meeste mensen die een depressie krijgen zijn bovengemiddeld intelligent

‘’De denker’’ in jezelf heeft allerlei doemscenario’s bedacht en er is geen weg terug.

De hele wereld vergaat en jij er bij. En het komt nooit meer goed. Je wilt niks, je voelt niks. Je slaapt veel je bent aan de medicijnen die je ervoor kreeg. Je hele leven ligt op zijn gat.
Depressieve mensen hebben meestal veel meegemaakt waar geen verwerkingsproces voor is geweest. En wat ze dus nog bij zich dragen. Wanneer je niet leert hoe om te gaan met verdriet, en eroverheen gestapt wordt. Kan het zijn dat je ‘’overtuigingen’’ krijgt die je gaat geloven en waarnaar je je leven inricht.
Als regressietherapeut krijg ik weinig depressieve mensen
De manische ook niet trouwens, want die hebben het dik naar hun zin in hun manie.

Maar soms, heel soms komt er toch eentje.

Doorverwezen door een tevreden ex-client of door de huisarts.
Dan mag ik weer iemand helpen om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn eigen leven. En hem in plaats van levensangst levenslust te laten voelen.
Want écht waar, zo zijn we geboren, vol levenslust. Kijk maar eens naar een baby in een veilige omgeving hoe die zich ontwikkelt. Omrollen, leunen op de elleboogjes, kruipen. En als ze dat kruipen doorhebben met een supersnelheid. En als laatste proberen te staan, om dan uiteindelijk te gaan lopen. Iets wat we allemaal zo vanzelfsprekend vinden.

Eigenlijk is leven vanzelfsprekend. En levenslust ook!
Laura Daggers @Regressiecoach Hoofddorp Haarlemmermeer sinds 2010