“Gezond verstand is dé collectie vooroordelen die je verzameld hebt voordat je achttien was” Albert Einstein
Nadat je als jong volwassene uit huis gaat en in een relatie stapt, kun je tot de ontdekking komen, dat zowel de aanbidding en de verliefdheid, die overging in liefde, zelfs het ‘’samenzijngevoel’’ verdwenen zijn. Dan moet je gaan loslaten, omdat de basis die overblijft onvoldoende is. Weet één ding zeker. In een relatie ben je niet elkaars eigendom.
Loslaten
Het loslaten dat volgt, gaat meestal niet zonder pijn, verdriet en verwijten over en weer. Soms blijft een van de twee zwijgen. Dat is een strategie, zo geleerd van vroegere situaties. De ander kan daardoor juist gaan verwijten en schreeuwen. Ook een strategie. Hopelijk heb je iets bijgeleerd én er iets bij gekregen. Maar meestal ben je iets kwijtgeraakt. Een stukje van jezelf, of een groot stuk zelfs. Je gaat alleen verder, maar het gekke is, dat je die ander – ondanks alle narigheid – nog steeds heel erg mist. Het voelt als een leegte. Dat stuk ‘’leven’’ van jou is nog bij die ander. Kán ook zijn dat je de onverwerkte ellende van de ander nog bij je draagt. Dat betekent dat je daar nog iets van jezelf moet gaan terughalen. En vaak ook iets teruggeven, omdat dat niet van jou is. Bijvoorbeeld woorden of gevoelens. Soms ”droeg” je iets voor de ander.
Ziel of ego?
Wanneer je weer bij jezelf bent, kun je alles loslaten en je verder gaan ontwikkelen. De weg naar volwassenheid wordt dit ook wel genoemd. Je knoopt een nieuwe vriendschap aan. Of je krijgt een nieuwe liefde, of neemt een nieuwe baan, waardoor je leven verandert, en jij je steeds verder ontwikkelt tot een ”heler” mens. Sommige mensen denken dat zij hun verstand zijn. Maar het is de ziel die behoefte heeft zich te ontwikkelen. En het is het ego dat het tegenhoudt.
De weg van het leven is geplaveid met obstakels die er juist zijn om jou een heler mens te maken. Een mens, die zichzelf niet minderwaardig, maar waardig vindt. De moeite waard.
Wat kan je in regressie allemaal loslaten?
